Hoe onrust en gemis een mogelijkheid is voor meer zelfliefde

Ik zit in de bus en ik voel de wereld om me heen razen. Langs de weg zie ik reclameborden voorbij flitsen waarop staat ‘Nu nog sneller internet!’ en ‘Interactieve tv, zodat je niets meer hoeft te missen!’. Er komt een nieuwsbericht voorbij waarin de NS aankondigt nog meer treinen te laten rijden ‘zodat je je geen zorgen hoeft te maken dat je 10 minuten te laat komt’.  Ik hoor toeterende auto’s en zie geïrriteerde gezichten van bestuurders wanneer de auto voor hen niet binnen 2 seconde in beweging komt nadat het licht op groen springt. Achter me klaagt iemand dat haar nieuwe stijltang niet de volgende dag bezorgd is terwijl ze toch écht voor 21uur ’s avonds besteld had. ‘Ik ga echt wel een slechte recensie schrijven’ hoor ik haar totaal aangedaan zeggen.

Waar komt deze onrust en de drang naar meer en sneller toch vandaan?  Waar zijn we zo naar onderweg?
Wanneer je ergens een tekort aan hebt (bijvoorbeeld voedsel) is het logisch dat je daar meer van wil maar er zijn maar weinig samenlevingen waarin zoveel rijkdom, op materieel en financieel vlak, is als in die van ons. De angst voor tekort en gemis lijkt in dat opzicht dus niet gegrond te zijn.

Mijn waarneming is dat dit komt door hoe we dit onrustige gevoel en het gevoel van tekort en gemis interpreteren. 
Onrust is weerstand op het huidige moment. Hoe harder je je best doet het huidige moment anders te willen of een gevoel weg te willen hoe meer het zich laat zien. (What you resist persists.)
Ik zal aan de hand van een voorbeeld proberen duidelijk te maken wat ik hiermee bedoel. 

Stel, je gaat voor de eerste keer de vrienden of familie van je nieuwe vriend of vriendin ontmoeten en je vindt dit best spannend. Gedachten als ‘vinden ze me wel leuk?’ zorgen voor een onrustig en onzeker gevoel. Dit gevoel bouwt zich gedurende de dag op maar dat komt niet goed uit want je bent op je werk. Je houdt je daarom druk bezig met ditjes en datjes in de hoop dit onrustige gevoel weg te krijgen. Dan komt de gedachte op ‘wat moet ik aan?’. Wanneer je thuiskomt ga je naar je kledingkast (die overigens uitpuilt van de kleding) maar er zit toch echt niks geschikts tussen voor deze gelegenheid. Dus, je gaat de stad in en koopt een outfit die je mooi staat en voelt meer vertrouwen dat ze je echt wel leuk gaan vinden. Het onrustige gevoel bedaart. Crisis ontweken zou je kunnen zeggen.

Maar wat er daadwerkelijk gebeurd is dat die eerste gedachte en het onrustige en onzekere gevoel je iets wil vertellen. Namelijk dat er een stukje in je zit dat zich nog niet zo vrij voelt en nog afhankelijk is van de erkenning van de ander. Oftewel een tekort en gemis aan zelfwaardering en zelfliefde. 

Dit is waar dat gevoel van onrust, tekort en gemis daadwerkelijk over gaat: een gemis aan een liefdevolle verbinding met onszelf. 

We besteden relatief weinig aandacht aan ons vanbinnen opvullen. Daarmee bedoel ik, voelen waar ons hart behoefte aan heeft: zelfliefde, zelfontplooïng, heling, compassie en onze overvloed delen zonder er iets voor terug te willen. Onze maatschappij is er vooral op gericht om voor opvulling te zorgen door meer te willen hebben. Reclames en social media spelen hier dan ook gretig op in. Meer, sneller en mooier zou ons compleet moeten maken.

We interpreteren dit gevoel van onrust en gemis (tot nu toe) daarom vaak als iets wat BUITEN onszelf gezocht moet worden. Iets wat opgevuld moet worden door iets of door iemand. We kopen dan een hoop (onnodige) spullen in de hoop zo compleet te worden, we pushen onszelf tot meer bereiken in de hoop eindelijk erkenning te krijgen en we blijven maar rennen in de hoop zo de onrust niet te voelen.

Dit ‘opvullen van buitenaf’, door bijvoorbeeld een nieuwe mooie outfit te kopen, of meer dan 100 likes te krijgen op je posts werkt als een quick fix. Even worden we rustig en blij maar uiteindelijk komt het lege onrustige gevoel weer opzetten. 

Dit gevoel is er overigens niet om ons dwars te zitten maar in feite wijst ‘t ons de weg naar vrijheid. Het wijst naar die plekken in onszelf die nog niet helemaal vrij zijn. Het wijst naar een diepere verbinding met jeZelf.

“De momenten waarop je onrust en gemis ervaart zijn dus mogelijkheden om jeZelf te bevrijden van die beperkende overtuigingen die je klein en ongelukkig maken.”

Kortom, het zit ‘m dus in de interpretatie. Dit gevoel verwelkomen in plaats van het weg te stoppen of shoppen geeft ons ruimte. 

Hoe je dit kunt doen? De kracht zit ‘m in de eenvoud. Sta eens wat vaker stil, vertraag en adem ipv te handelen op de automatische piloot die vaak direct in de actie schiet.
Neem je onrust in jezelf waar, of maak je je zorgen of je wel leuk/mooi/goed genoeg bent? Vertraag en stop. Ga met je aandacht naar je ademhaling en voel wat je in je lijf waarneemt, sta jezelf toe het helemaal te voelen en verzacht. Erken dat er een gevoel van onzekerheid is en geef jezelf toestemming je onzeker te mogen voelen. Je zult zien dat deze gevoelens simpelweg toestaan minder energie kost dan ze weg te drukken door bijvoorbeeld afleiding te zoeken.
Neem waar welke gedachten er omhoog komen vanuit de rol van waarnemer ipv degene die de gedachten gelooft.
Je BENT immers niet je gedachten of gevoelens, je neemt ze enkel waar. (Dit was voor mij overigens een ongelofelijk geruststellende en bevrijdende bewustwording toen dit echt tot me doordrong!)
Vanuit daar ontstaat er ruimte. Ruimte waarin je je beseft dat je een keuze hebt, de keuze om eens anders te reageren op deze prikkels van onrust of onzekerheid. Door bijvoorbeeld datgene aan jezelf te geven wat je in iets of iemand anders zoekt. Op deze manier vul je jezelf vanbinnen op en herstel je de liefdevolle verbinding met jezelf. En hey, het is ook nog eens een stuk beter voor je portemonnee ;). 

Ik wil je uitnodigen om eens een week van de automatische piloot op manueel over te schakelen. Laat een week lang je mantra zijn: Vertraag, adem, voel, sta toe en verzacht.
De zomer biedt ons een mooie gelegenheid om eens een tandje terug te schakelen, stil te staan, te ademen, te rusten en afstand te nemen van de automatische denderende piloot. Ik ben heel benieuwd naar je ervaringen!

 Fijne zomer allemaal!

Liefs,

Cris